Απόδραση από το Αλκατράζ...

Ήρθε η ώρα να ετοιμάσω σιγά σιγά πράγματα για μια χειμωνιάτικη απόδραση... Πέρσι μετά από πολλά χρόνια δεν είχα πάει πουθενά. Δεν υπήρχε διάθεση και καλή παρέα. 

Μετά το περσινό σοκ κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου, να ξεκαθαρίσω καταστάσεις και να πατήσω reset στο μυαλό μου! 

Φεύγω για λίγες μέρες για Λίμνη Πλαστήρα και εξορμήσεις σε Ελάτη, Περτούλι. 

Θα βρεθούμε και με καλούς φίλους εκεί... 

Αγαπητοί φίλοι έχω χαθεί αλλά δυστυχώς δεν προλαβαίνω λόγω δουλειάς να γράψω ή να παρακολουθήσω πολλά πράγματα... 

Θέλω να πιστεύω ότι όλη η παλιοπαρέα είναι καλά. 

Έχετε όλοι την αγάπη μου! Σας εύχομαι καλή Χρονιά και κάθε επιθυμία να πραγματοποιηθεί το 2010! Rock από Αλκατράζ over :-)

Φθινοπωρινές αλλαγές......

Το ομολογώ... Χάθηκα... 

Είπα να αφήσω για λίγο τα πληκτρολόγια, αλλά τελικά πέρασαν πάνω από 4 μήνες που είχα να γράψω κάτι... Επιστρέφω με αλλαγές σε πολλούς τομείς... 

Σε αισθηματικές γνωριμίες, σε αυτοκίνητο, μέχρι και σε κυβέρνηση! 

Άλλαξαν πολλά τελικά μέσα σε αυτό το τετράμηνο... Θέλω να πιστεύω προς το καλύτερο. Το φετινό καλοκαίρι ήταν πολύ καλύτερο και χαρούμενο σε σχέση με το περσινό μαύρο και άραχνο... Και το φθινόπωρο καθόλου άσχημο, άλλωστε, μεταξύ μας, πάντα το συμπαθούσα περισσότερο από τους καύσωνες του Αυγούστου...

Πάμε ολοταχώς για χειμώνα.... Ελπίζω και αυτός να είναι πολύ καλύτερος από τον περσινό! Όχι τόσο σε καιρικά φαινόμενα, όσο σε διάθεση :-) 

Καλώς σας ξαναβρίσκω λοιπόν φίλοι μου (όσοι επισκέπτεστε πια το αραχνιασμένο μου blog) και εδώ θα είμαστε να τα λέμε... 

ΥΓ. Τελικά όπως θα παρατηρήσετε και στη φωτογραφία, πάντα υπάρχει ξέφωτο στο βάθος και του πιο σκοτεινού μέρους, αρκεί να έχουμε τη δύναμη να φτάσουμε μέχρι εκεί...!

Ραντεβού το Σεπτέμβρη...

Καιρός για λίγη ξεκούραση φίλοι μου... Αφήνω στην άκρη τα πληκτρολόγια και τα ιντερνετικά καλώδια και φορτίζω μπαταρίες εντός και εκτός Αθήνας... 

Σας εύχομαι ένα ευχάριστο και χαρούμενο καλοκαίρι, όπου και να βρεθείτε. Θα τα ξαναπούμε με το καλό από Σεπτέμβρη... Γεια χαρά σε όλους!

Τα χρόνια της Μεταπολίτευσης...

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που περιμέναμε τις εκλογές για να αλλάξουμε τον κόσμο με την ψήφο μας.

Υποσχέσεις και οράματα πέρασαν μπροστά από τα μάτια μας και χάθηκαν...

Πού είναι τα χρόνια που ο καθένας, άσχετα με τον πολιτικό χώρο που υποστήριζε, πίστευε σε ιδέες και αξίες; Εκείνες τις ιδέες και τις αξίες που τον αντιπροσώπευαν.

Πέρασαν τα χρόνια, κυβέρνησαν τον τόπο πολλοί. Καθένας τους με τις δικές του πολιτικές αντιλήψεις.

Eurovision και ξερό ψωμί;

Ήδη η ελληνική επικράτεια κινείται τις τελευταίες εβδομάδες σε ρυθμούς Eurovision. Με τις ευρωεκλογές δηλαδή δεν ασχολείται κανείς; Χα! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις; SAKIS again λοιπόν! 

Τέλος εποχής...;

Για μένα ο χώρος των blogs της Lifo ήταν περισσότερο μια διασκέδαση, μια φυγή από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Διάβαζα ωραία κειμενάκια, ανέβαζα κάποιες προσωπικές ιστορίες, σχολίαζα φίλους και με σχολίαζαν και αυτοί. Προσωπικές επικοινωνίες και επαφές δεν είχα. Μου άρεσε η άγνωστη αυτή επικοινωνία.

Για κάθε τι όμως τελικά υπάρχει η περίοδος της ακμής και η περίοδος της παρακμής.

Μάνα, μητέρα, μαμά...

Σε ευχαριστώ που είσαι πάντα εκεί όταν σε χρειάζομαι… 

Σε ευχαριστώ που όποτε ήμουν πικραμένος ήσουν πάντα δίπλα μου… 

Σε ευχαριστώ που γέμισες την ψυχή μου αγάπη… 

Σε ευχαριστώ που με αγαπάς όσο σε αγαπάω και εγώ… 

Σε ευχαριστώ που ποτέ δεν μου χάλασες χατίρι έστω και αν με κακόμαθες… 

Σε ευχαριστώ γι’ αυτό που είμαι σήμερα… 

Χρόνια σου πολλά μαμά!

Ο δρόμος για το 5ο αστέρι...!!

Τι κι αν ο Γιαννάκης είχε ετοιμάσει ειδικά συστήματα και τρικ για το χτεσινό ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό… Τι κι αν η παράδοση μέτραγε 2-0 νίκες υπέρ τους… Τι κι αν ο Διαμαντίδης δεν αγωνίστηκε σχεδόν καθόλου… Ο Ομπράντοβιτς τους πήρε ξανά την ταυτότητα! Σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι, διαφήμιση του μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός απέδειξε περίτρανα ότι είναι ο κυρίαρχος! Ποιον να ξεχάσεις; Τον απίστευτο Σπανούλη, τον φοβερό και τρομερό Μπατίστ, τον γίγαντα Πέκοβιτς, τον διαστημικό Γιασικεβίτσιους; 

Πολλά μπράβο σε όλη την ομάδα και ένα μεγαλύτερο μπράβο στον αρχιτέκτονα της νίκης, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που επιβεβαίωσε τη φήμη του καλύτερου ευρωπαίου και όχι μόνο προπονητή. Οδήγησε την ομάδα με εξυπνάδα και ηρεμία στον τελικό και πλέον διεκδικεί το ακατόρθωτο μέχρι σήμερα. 

Το πέμπτο αστέρι. Αν το καταφέρει θα είναι και η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που θα κατέχει αυτό το ρεκόρ! Ας ξεχάσουμε τις δηλώσεις του πολύ «μικρού» Παπαλουκά, ότι στον τελικό θα υποστηρίξει ΤΣΣΚΑ. Ας αφήσουμε και τους πικραμένους Ολυμπιακούς να κλάψουν σήμερα με την ησυχία τους… Και ας ευχηθούμε για τον μεγάλο τελικό! 

Ό,τι και να γίνει αύριο, η ομάδα έδειξε ότι είναι γεννημένη για νίκες. Οι παίκτες έχουν την ψυχολογία του νικητή. Δεν είναι losers. Καλή επιτυχία αύριο παλικάρια. Φέρτε για μια ακόμη φορά την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης! Μας αξίζει…!!

Επιστροφή στην καθημερινότητα...

Ξανά στην Αθήνα λοιπόν... Μετά από μερικές μέρες που πέρασα στην ορεινή Αρκαδία, ξανά στα παλιά λημέρια... Ομολογώ ότι είχα ανάγκη αυτή την απόδραση. Ο χειμώνας είχε περάσει από πάνω μου, με πολύ πρεσάρισμα σε όλους τους τομείς... Η φύση σε μεταμορφώνει... Σκέφτεσαι και λειτουργείς διαφορετικά. Σου ηρεμεί ψυχή και σώμα. 

Εκείνη και εγώ!

Την πρώτη φορά που την είδα στη βεράντα φρίκαρα. Είχα ένα καναρίνι τότε και είχε αρχίσει να του παίρνει μέτρα. Την είχα διώξει τότε και δεν ξαναήρθε... Είχα βάλει και ένα διχτάκι στο πέρασμα για περισσότερη ασφάλεια.

Το καναρίνι πέθανε μετά από λίγους μήνες σε βαθιά γεράματα... Λυπήθηκα πολύ τότε... Μετά από λίγο καιρό το διχτάκι το έβγαλα... Δεν είχα σκοπό να ξαναφέρω ούτε καναρίνι, ούτε γάτα, ούτε σκύλο ούτε τίποτε! Δεν μπορώ τους αποχωρισμούς...

Το παρόν δεν είναι γυμνάσιο!

Ήταν Οκτώβρης του '89 αν θυμάμαι καλά.

Υπηρετούσα τη θητεία μου στο Πολεμικό Ναυτικό σε Αντιτορπιλικό.

Ήταν η πρώτη μεγάλη διακλαδική άσκηση που θα πηγαίναμε. «Παρμενίων»!

Εικονικές εμπλοκές με Τούρκους στο Αιγαίο, βολές με πραγματικά πυρά σε βραχονησίδες, ανθυποβρυχιακός πόλεμος...

Ο καιρός έξω λέγανε πως θα χάλαγε. Ακούσαμε στην ΕΜΥ για 9-10 μποφόρ στο κεντρικό Αιγαίο.

Νέο ξεκίνημα; Ποιος ξέρει...

Γράφω εδώ και δύο χρόνια στα blogs της Lifo.
Αποφάσισα να ανοίξω και έναν προσωπικό χώρο έκφρασης στο Blogger, μιας και στα blogs της Lifo ενδέχεται να προκύψουν αλλαγές. Για το λόγο αυτό μεταφέρω σιγά σιγά και κάποια αγαπημένα μου κείμενα σε αυτό το χώρο.
Στα blogs της Lifo είμαστε μια μεγάλη παρέα που ανανεώνεται συνεχώς.
Στο Blogger τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Ίσως εδώ να αναρτώ κάποια πιο προσωπικά κείμενα. Ίσως και να μην αναρτώ καθόλου κείμενα. Ο χρόνος θα δείξει...
Όπως και να 'χει, ο χώρος αυτός θα είναι ένα σημείο επικοινωνίας μας μέσα στην απεραντοσύνη του διαδικτύου. Αρκεί να καταφέρουμε να συναντηθούμε!

Zeru Zeru, τα φαντάσματα!

Νταρ Ες Σαλαάμ Τανζανία. Ξημερώνει. Υγρασία. Στον δρόμο κόσμος πολύς. Γυναίκες με χρωματιστά τουρμπάνια στα κεφάλια, άντρες με ποδήλατα. Η γλώσσα σουαχίλι. Γλώσσα χωρίς ρήματα χωρίς πληθυντικούς και ενικούς. Εδώ όλοι είναι ίσοι. Εκτός από τους Αλμπίνο. Τους Ζερού-Ζερού. Η λέξη στα σουαχίλι σημαίνει Αλμπίνο. Στην πραγματικότητα σημαίνει «το πνεύμα», το φάντασμα. Οι Αλμπίνο μοιάζουν με φαντάσματα, κατάλευκοι, με ξανθά μαλλιά, ξεθωριασμένα μάτια.

Καιρός για πάρτι...!

Παραμονές της 25^ης Μάρτη πάντα στο πατρικό μας επικρατούσε μια αναταραχή. Αναταραχή με την καλή έννοια βέβαια. Κόσμος πήγαινε και ερχόταν, τηλεφωνήματα, ανταλλαγές δίσκων βινυλίου, αφίσες για τους τοίχους, απαραίτητα ψώνια σε ποτά και snacks. Προετοιμασίες για το ετήσιο πάρτι με αφορμή την ονομαστική εορτή του αδελφού μου. Μπόμπιρας εγώ τότε παρακολουθούσα από κοντά τις ετοιμασίες με μεγάλη περιέργεια.

Να τα πούμε;

Πάνε πολλά χρόνια από τότε… Πρέπει να ήμουν στα 13… Πρώτη Γυμνασίου πήγαινα…

Με το φίλο μου το Δημητράκη, περιμέναμε πως και πως τα Χριστούγεννα, για να πάμε να πούμε τα κάλαντα!

Εκείνη τη χρονιά ήμασταν πρωτοποριακοί. Είχα «βγάλει» τα κάλαντα στη μελόντικα, τα είχα μάθει και σ’ εκείνον και η μικρή ορχηστρούλα ήταν έτοιμη. Ένας τη μελωδία και ο άλλος στα φωνητικά!

Απόδραση στη λίμνη Πλαστήρα

Για τις διακοπές των Χριστουγέννων του ‘07 η μπίλια είχε «κάτσει» από καιρό στη Λίμνη Πλαστήρα. Αρχικά είχε πέσει ιδέα για Καϊμακτσαλάν αλλά ο καιρός δεν προσφερόταν και ένας δεύτερος αποκλεισμός στα χιόνια πήγαινε πολύ!

Έδρα μας τα Καλύβια Πεζούλας, ένα χωριό ακριβώς δίπλα στη Λίμνη.

Αν εξαιρέσεις την απίστευτη ομίχλη στη διαδρομή από Καρδίτσα μέχρι τα Καλύβια (3 αυτοκίνητα είχαν φύγει ήδη από το δρόμο) δεν συναντήσαμε σοβαρά προβλήματα.

Η τράτα, η βροχή και ο παπαγάλος...

Βρέθηκα για μερικές μέρες σε ένα νησάκι της άγονης γραμμής… Δεν ξέρω ακόμη πως, αλλά φεύγοντας από το μπετόν της Αθήνας, μένουν πίσω όλα τα προβλήματα, το άγχος, οι υποχρεώσεις, η καταραμένη ρουτίνα της πόλης… Με το που φεύγω νιώθω άλλος άνθρωπος…

Ο καιρός στο νησί ήταν βροχερός εκείνες τις μέρες… Δεν με πείραζε… Βόλτες με καλή παρέα ακόμη και στη βροχή! Η απόλυτη ηρεμία του μέρους σε αποζημιώνει για όλα! Άλλωστε τι καλύτερο από μια βόλτα μετά από δυνατή βροχή…

Χαμηλό Βαρομετρικό!

Έχουν περάσει 10 ολόκληρα χρόνια από τότε. Και όμως λες και ήταν χτες…

Η χριστουγεννιάτικη εξόρμηση ήταν καιρό πριν προγραμματισμένη. Μία εβδομάδα στα Χάνια Πηλίου! Δωμάτια κλεισμένα μήνες πριν, παρέα φοβερή, διάθεση στα ύψη! Αυτή η εξόρμηση στα Χάνια, ήταν το απωθημένο μου για χρόνια. Άκουγα από μικρός για χιονοθύελλες στα μέρη εκείνα και σας ομολογώ ότι ζούσα για τη στιγμή που θα πήγαινα μέσα στην καρδιά του χειμώνα εκεί πάνω!

Εις τα ορεινά χωριά τσι Κρήτης!

Πρέπει να έχουν περάσει καμιά εικοσαριά χρόνια από τότε… 

Ήταν η πρώτη φορά που κατέβαινα για καλοκαιρινές διακοπές στην Κρήτη, στο χωριό… Μέχρι τότε κατέβαινα μόνο ως επισκέπτης για 3-4 μέρες, μιας και δεν είχαμε επισκευάσει το πατρικό σπίτι της μάνας μου…

Θυμάμαι ήταν Ιούλιος… Πιτσιρικάς εγώ, ήθελα να γυρίσουμε τα πάντα μέσα σε ένα καλοκαίρι. Από Ιεράπετρα μέχρι Χανιά και από Σούγια μέχρι Ελαφονήσι…

Πρέβελη, ο επίγειος παράδεισος!

Ήταν καλοκαίρι του 1991. 

Υπηρετούσα τότε στο Πολεμικό Ναυτικό. 

Το αντιτορπιλικό μας βρισκόταν για συντήρηση στη Σούδα. 

Είχαμε νοικιάσει δωμάτιο στα Χανιά και μιας και θα παραμέναμε στο νησί για 2 μήνες (Ιούνιο, Ιούλιο), αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ανεξερεύνητες περιοχές της Κρήτης. 

Μέχρι τότε επισκεπτόμουν κυρίως τουριστικές περιοχές. Χανιά, Άγιο Νικόλαο, Σητεία, Ρέθυμνο κλπ. Η Κρήτη όμως κρύβει ακόμη και σήμερα ανεξερεύνητες περιοχές που αξίζουν πολλά. 

Μια από τις εξορμήσεις μας λοιπόν τότε ήταν και η παραλία Πρέβελη στη νότια Κρήτη.

1854… Επιστολή Ινδιάνου αρχηγού προς τα γεράκια της Ουάσινγκτον

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί την ιστορική απάντηση του αρχηγού των ινδιάνων Σκουάμις στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, που ζητά να αγοράσει τη γη της φυλής του.

______

Επιστολή-απάντηση του Ινδιάνου αρχηγού Σητλ προς τα γεράκια της Ουάσιγκτον, όταν τους ζητήθηκε να πουλήσουν τη γη τους στους λευκούς… (έτος 1854).

“Ο Μεγάλος Άρχοντας της Ουάσιγκτον διατάζει να μας πουν, ότι επιθυμεί να αγοράσει τη γη μας. O Μεγάλος Αρχηγός μας στέλνει επίσης λόγια φιλίας και καλής διάθεσης. Εκτιμούμε αυτή την ευγένεια γιατί ξέρουμε ότι χρειάζεται πολύ λίγο τη φιλία μας.