Το παρόν δεν είναι γυμνάσιο!

Ήταν Οκτώβρης του '89 αν θυμάμαι καλά.

Υπηρετούσα τη θητεία μου στο Πολεμικό Ναυτικό σε Αντιτορπιλικό.

Ήταν η πρώτη μεγάλη διακλαδική άσκηση που θα πηγαίναμε. «Παρμενίων»!

Εικονικές εμπλοκές με Τούρκους στο Αιγαίο, βολές με πραγματικά πυρά σε βραχονησίδες, ανθυποβρυχιακός πόλεμος...

Ο καιρός έξω λέγανε πως θα χάλαγε. Ακούσαμε στην ΕΜΥ για 9-10 μποφόρ στο κεντρικό Αιγαίο.

Ξεκινήσαμε στις 7 το πρωί... Η άσκηση θα κρατούσε 6-7 ημέρες και θα επιστρέφαμε Σαλαμίνα.

Κάθε 3-4 ώρες χτυπούσε συναγερμός. «Γυμνάσιο γυμνάσιο γυμνάσιο, πυρκαγιά στη γέφυρα», «Συναγερμός Α/Α», χώρια τις βολές με τα πυροβόλα, χώρια τις πετρελεύσεις, την ανταλλαγή αλληλογραφίας κλπ κλπ.

Ζήτημα να προλάβαινες να κοιμηθείς 3-4 ώρες το 24ωρο.

Ο καιρός την τρίτη μέρα είχε αγριέψει πολύ. Είχε 10άρι γεμάτο. Φυσικά τα επιβατικά πλοία στα 8 μποφόρ είχαν δέσει ήδη. Εμείς ταξιδεύαμε όμως με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες.

Έβλεπα τεράστια κύματα τη μία στιγμή να μας σηκώνουν στον ουρανό και την άλλη να μας οδηγούν στα έγκατα της θάλασσας. Επαφή με το τι συνέβαινε έξω είχαμε μόνο στις ασκήσεις. Όλες τις υπόλοιπες ώρες, βρισκόμασταν σε κλειστούς χώρους και κρατάγαμε τα στομάχια μας...

Την τέταρτη μέρα είχαμε πέσει σε 11 μποφόρ. Ήταν κάτι απίστευτο. Ο ουρανός είχε γίνει ένα με τη θάλασσα. Το πλοίο μας το κατάπιναν τεράστια μαύρα κύματα. Έριχνε και ψιλόβροχο θυμάμαι... Πρώτη φορά γινόταν η άσκηση σε τόσο κακές καιρικές συνθήκες. Κάποιοι αξιωματικοί περίμεναν σήμα για διακοπή της άσκησης λόγω κακοκαιρίας. Τέτοιο σήμα δεν ήρθε ποτέ.

Οι απέναντι αν θυμάμαι καλά είχαν σταματήσει....

Μόλις είχαμε ολοκληρώσει άσκηση με πραγματικά πυρά, ακούσαμε ξαφνικά η φωνή του κυβερνήτη στα μεγάφωνα:

«ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟ. ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΟ ΜΗΧΑΝΟΣΤΑΣΙΟ»!

Κοίταξα το Θανάση τον κολλητό μου. Το βλέμμα του παγωμένο. Φωτιά στο πλοίο και έξω 11 μποφόρ. Φορτωμένοι με πυρομαχικά και γεμάτοι πετρέλαιο! Τα είδαμε όλα!

Το άγημα πυρκαγιάς κατέβηκε να σβήσει τη φωτιά. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο! Καιγόταν ένας τεράστιος ηλεκτρικός πίνακας και οι φλόγες ανέβαιναν στο κατάστρωμα!

Δεν είχαν περάσει 5 λεπτά και χτυπάει ξανά ο συναγερμός.

«ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟ. ΒΛΑΒΗ ΠΗΔΑΛΙΟΥ, ΒΛΑΒΗ ΠΗΔΑΛΙΟΥ»!

E, εκεί τα παίξαμε εντελώς. Ο ηλεκτρικός πίνακας είχε βραχυκυκλώσει το ηλεκτρικό σύστημα διεύθυνσης του πλοίου. Ήμασταν ακυβέρνητοι και θα έπρεπε ο πηδαλιούχος, να κατέβει και να αναλάβει χειροκίνητη πλοήγηση του πλοίου!

Το πλοίο άρχισε να παίρνει μεγάλες κλίσεις. Ο καιρός μας πήγαινε όπου ήθελε!

Ο Θανάσης έπιασε το σωσίβιό του. Πανικός πραγματικός!

Και τότε μέσα στη βροχή, εμφανίζεται ο πρώτος μηχανικός. Παίρνει ένα μεγάλο πυροσβεστήρα και κατεβαίνει στον πίνακα.

Παράλληλα ο πηδαλιούχος τρέχοντας του σκοτωμού, κατέβαινε στο χειροκίνητο πηδάλιο...

Εκείνα τα λεπτά έμοιαζαν αιώνες....

Ώσπου, είδαμε τον Πρώτο, να ανεβαίνει μουτζουρωμένος και με έκφραση ανακούφισης.

Είχε σβήσει τη φωτιά στον πίνακα. Ο μεγάλος κίνδυνος είχε περάσει.

Σε δέκα λεπτά είχε αποκατασταθεί η βλάβη και στο πηδάλιο του πλοίου....

Στείλαμε σήμα στον Αρχηγό Στόλου. Το πλοίο δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει την άσκηση. Αγκυροβολήσαμε στη Χίο για επισκευές...

Όλο το πλήρωμα ήταν κομμάτια. Αλλού πατούσες και αλλού βρισκόσουν...

Επισκευάσαμε τις ζημιές και σε δύο μέρες γυρίσαμε στο Ναύσταθμο.

Ήταν πραγματικά μια συγκλονιστική εμπειρία, που δεν μπορείς να τη νιώσεις αν δεν την έχεις ζήσει!

_______________

 

 Τρία χρόνια μετά πέρασα από τη Σούδα ως πολίτης πλέον...

Το γέρικο Αντιτορπιλικό ήταν πλέον παροπλισμένο εκεί. Ακίνητο, αμίλητο, σκουριασμένο....

Στάθηκα και το κοίταξα από μακριά. Πέρασαν από το μυαλό μου όλα όσα είχα περάσει στο κατάστρωμά του δύο ολόκληρα χρόνια. Και καλές και κακές στιγμές. Μελαγχόλησα...

Γύρισα την πλάτη και σιγά σιγά απομακρύνθηκα...

Φεύγοντας από τη Σούδα και κοιτώντας το μέσα από το αυτοκίνητο, ψιθύρισα...

«ευχαριστώ για τις εμπειρίες ζωής που μου έδωσες»...

______________________

Και μία ακόμη μαρτυρία, που έλαβα πριν λίγο από τον σύντεκνο Μαρίνο Κλίνη:

Μαρινος Κλινης

..Φλεβάρης του 1991..

4 Αντιτορπιλικά Σφενδόνη,Αποστόλης,Κανάρης,Μιαούλης..όπου το Μιαούλης αν δεν κάνω λάθος είχε ελικόπτερο στο ελικοδρόμιο του..σε σχηματισμό περνάγαμε ανοιχτά της Καρύστου με προορισμό για Ρόδο..στο βίντεο με το αντιτορπιλικό που έβαλε ο Βουτσινακης πρέπει να έχει περίπου 9 μποφόρ..εκείνο το βράδυ που προανέφερα είχε στην κυριολεξία 11 με 12 μποφόρ..το Μιαούλης έχασε το ελικόπτερο..έπεσε στην θάλασσα...! 

Εμείς το Σφενδόνη με εμένα στο τιμόνι ως ομάδα διευθύνσεως πλοίου με εντολές του κυβερνήτη να πέρνω λοξά τον καιρό(τα κύματα)..παρ'όλα αυτά οι χλαπάτσες πέρναγαν πάνω από το ύψος της γέφυρας..όλοι οι αξιωματικοί+υπαξιωματικοί εκτός του κυβερνήτη+'μένα μέσα στην γέφυρα να είναι λιπόθυμοι+να τρίβονται τα πρόσωπά τους μέσα στα ξερατά τους..εγώ με την χάρη της Παναγίας είχα αφάνταστη Εφορία+διαύγεια ψυχής+πνεύματος..

ξάφνου ένας Ανθύπας να ενημερώνει το κυβερνήτη ότι όλο το πρόστεγο είναι πλημμυρισμένο μέχρι τα ύφαλα!..είχαμε διάτριτο ρίγμα ακριβός κάτω απο το 52 πυροβόλο..αμέσως πάθαμε το πρώτο μπλάκ άουτ έχοντας το τιμόνι μου στίς 20°δεξιά+για περίπου 30 λεπτά κάναμε κύκλους+να μας βολοδέρνει η κακοκαιρία μέχρι να ανακτήσουμε τον έλεγχό του πλοίου απο το μεσόστεγο το τιμόνι με τα συρματόσχοινα..ξανα παθαίνουμε το δεύτερο μπλάκ άουτ που μάς αποτελείωσε..καί έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε τον έλεγχό απο το πρυμνιό πηδάλιο..φτάνοντας εκεί διαπιστώσαμε ότι λύπει ή μία μανιβέλα..κάναμε υπομόχλια με κατάθεση ψυχής για να φέρουμε το τιμόνι στο"μηδέν"..+το καταφέρα μετα από πολύ ώρα+προσπάθεια!!!!! Μόλις φέραμε το τιμόνι στο"μηδέν"..ξέρετε ποιά ήταν η πορεία μας+που οδηγούμασταν;;;; ...καρφί στον κόλπο της Καρύστου!!!!!!!!!! 

Τυχαίο λέτε;; ..μπά δεν νομίζω!! 

Μέχρι να φτάσουμε καταφέραν οι ηλεκτρολόγοι να βάλουν μπροστά τις γεννήτριες ανακτήσαμε τον έλεγχό απο την γέφυρα..μπήκαμε στον κόλπο και αγκυροβολήσαμε..παράλληλα είχε ξημερώσει..βγένουμε έξω για έλεγχο+τι βλέπουμε;;; Ένα πλοίο"Φάντασμα" διαλυμένα όλα..οι Πάκ να κρέμονται απο τους μπότζους..το πλοίο να γέρνει μπροστά(πλημμυρισμένο)..να έχουμε χάσει στο επίστεγο τις βόμβες βυθού και άλλα πολλά!! 

Ένα όμως είναι το αληθινό..ότι εκείνο το βράδυ έγιναν("ΠΟΛΛΑ ΘΑΎΜΑΤΑ")...!!!!!! ..Τα έζησα..τα βίωσα..τα είδα..πίστεψα..όλα τα οφείλουμε στην Παναγία μας..μεγάλη η χάρη της που ζώ-ζούμε και την δοξάζω-δοξάζουμε...!