Είσαι μεγάλο "κάθαρμα" Νικολάκη, τ' ακούς;

 

Είχαμε προπόνηση πάλι χθες στον Αστέρα Πεύκης...

 Έπινα ως συνήθως τη ζεστή σοκολάτα στο σαλόνι αναμονής. 

Ο Ρούμπι κοιμόταν στο αυτοκίνητο. 

Τα είχαμε ήδη πει με τη Βαρβάρα τα καθέκαστα. 

«Θα έρθει τελικά στην εκδρομή η μικρή;», με ρώτησε. «Δεν ξέρω ακόμα» αποκρίθηκα…

Έξω είχε παγωνιά…

Εκεί που καθόμουν, χτύπησε μήνυμα στο messenger. 

Κι άλλος μάρτυρας, σκέφτηκα.

 Όχι, τελικά ήταν κάτι άλλο. 

«Γίνεται μετάδοση Live από Ηράκλειο»…

Μπήκα στον πειρασμό. Δεν άντεξα… Πάτησα Play!

Γινόταν χαμός! Εποχές ’81.

Άρχισαν να ξετυλίγονται, σαν ταινία στο μυαλό μου, διάφορες σκέψεις. 

Η Αναστασία ήθελε ώρα ακόμα μέσα…

Θυμήθηκα το μυθικό «θα καταργήσουμε τις πανελλήνιες εξετάσεις» εκεί στα έγκατα του χρόνου. Δεν μας είχε δουλέψει, το είχε κάνει!

Θυμήθηκα τα χρόνια της σχολής. Ένα βράδυ με τον Άρη, είχα κάτσει μέχρι τα ξημερώματα να φτιάξω στον TEXAS ένα τρέιλερ με sprites. 

Είχαμε εκλογές. Ο Πατσαντάρας, είχε κατέβει το πρωί και μου είχε βγάλει την πρίζα από τις κονσόλες! Εποχές τρελές…

Θυμήθηκα τον αείμνηστο Γιώργο… Αν δεν τον είχε πάρει ο «διάολος» το ’94  όλα θα ήταν διαφορετικά σήμερα μάλλον…

Θυμήθηκα τον Κωστάκη, τον κολλητό μου στη σχολή. Με είχε ψηφίσει, χωρίς να μου το πει ποτέ. Ψυχρανθήκαμε για μια γ@μημένη τηλεόραση πριν πολλά χρόνια…

Θυμήθηκα τα χρόνια στο ΠΝ. Δύο χρόνια που με σημάδεψαν. Μακάρι να τα ξαναζούσα! Μαζευτήκαμε πριν λίγες μέρες όλοι στο FB. Μάλαμα όλοι, ναύτες και μόνιμοι!

Θυμήθηκα τον Τσοβόλα και τον αγώνα του. Από τους λίγους που δεν τα τσέπωνε ποτέ! Γι’ αυτό και μόνο τον λόγο τον είχα ψηφίσει δις.

Θυμήθηκα τα χρόνια στην Πάτμο. Αγνοί, ηθικοί άνθρωποι και παιδιά...

Και μετά κενό… Μεγάλο κενό μνήμης.

Γύρισα στο σήμερα...

Θυμήθηκα τον Σωτήρη του Ινστιτούτου. «Έχω φύγει» μου εκμυστηρεύτηκε στο τηλέφωνο. Τι να του έλεγα… Όλο του το περιβάλλον, του το ξέσκισε ο «διάολος»…

Θυμήθηκα τον Μιχάλη. Πρώην διευθυντής μου. Πάντα με βοήθαγε…

Θυμήθηκα τον Κώστα τον εκλεκτό παιδαγωγό. Μου έστειλε μήνυμα χθες. «Ό,τι θέλεις, δίπλα σου». Με συγκίνησε ο μπαγάσας…

Θυμήθηκα τη Σοφία Ν. και τον άντρα της. Μαζί της μεγάλωσα την Αναστασία. Από φτωχική οικογένεια πλην όμως  τίμια και ηθική...

Θυμήθηκα τον κύριο Νίκο Λ.. Ο εντιμότερος που έχω γνωρίσει εδώ και 20 χρόνια στον Ναό.

Θυμήθηκα την Εύη. «Σου αρέσουν οι κουρτίνες που διάλεξα;» μου είχε πει με καμάρι. «Καλές είναι» της είπα. Στην κοσμάρα του το Ευάκι...

Θυμήθηκα τον Αλέκο. Έγινε καλός οικογενειάρχης. Βρισκόμαστε πού και πού.  Ο αδελφός του και ο ίδιος βοήθησαν όταν χρειάστηκε. Καταγράφτηκε!

Θυμήθηκα τον Α. Μου είχε έρθει να τον πνίξω στο ΑΤΜ στο ισόγειο το ‘14. Από τότε είχα μυριστεί τι κουμάσι ήταν και ότι το μυαλό του ήταν μόνο στον ποδόγυρο και στη λαμογιά! Θέλει και αξιώματα τρομάρα του!

Θυμήθηκα τον Λευτέρη και τη Γεωργία. Του την πήρε τη γυναίκα ο «διάλος» του έρμου… Έχουμε να μιλήσουμε χρόνια.

Θυμήθηκα την προσωπική αλληλογραφία που έδωσα στον συγχωρεμένο τον Κ. Έκλαιγε, τον λυπήθηκα τότε… Του την είχαν πέσει από παντού! Αντίο ΜΙΤ.

Θυμήθηκα τον παλιό γενικό τον Κώστα. Ξέρω και τον ανιψιό του. Μπαρουτοκαπνισμένος. Με βοηθάει με τον τρόπο του. Ακόμη και τώρα. Τον ξέρω αιώνες, είναι ντόμπρος και τον εμπιστεύομαι.

Θυμήθηκα την επιστολή στη Νίκη. Μια ζωή τρελός. Όταν έχω δίκιο, τα κάνω αυτά όμως. Ανιδιοτελώς... Ελπίζω να τη διάβασε, ήταν και πολλές σελίδες…

Θυμήθηκα τη Μαρία Ν. συνάδελφο από τα Γλυκά Νερά. Πάντα δίπλα μου! Φύλακας Άγγελος!

Θυμήθηκα τον Χρηστάρα τον Β. έναν συμμαθητή από το δημοτικό. Μου λέει μια μέρα. "Μη φοβάσαι τίποτα, εγώ είμαι εδώ με το τριαξονικό"!

Θυμήθηκα τον Γιαννάκη από το ΙΕΠ. Κομάντο!

Θυμήθηκα τη Ν.Κ. και τα ηχητικά της, που πλημμύρισαν το κινητό μου. Δίπλα μου και αυτή... 

Θυμήθηκα τον Σίμο Ζ. συνάδελφο, μαζί στις ΤΠΕ. Αδελφός!

Θυμήθηκα τον Γιώργο Ν. συνάδελφο. Προσπαθώ να τον προσηλυτίσω αλλά αντιστέκεται!

Θυμήθηκα την Ξανθή με τους γάτους της πάντα διαθέσιμους για επίθεση!

Θυμήθηκα τους συναδέλφους μαθητές μου στις ΤΠΕ... Παιδιά αστέρια!

Θυμήθηκα πολλούς συμμαθητές μου από το δημοτικό και από το Γυμνάσιο/Λύκειο...

Θυμήθηκα τον Παρασκ. Ανταλλάξαμε μπουνιά στον τρίτο. Η "βολή" δεν έγινε ποτέ αλλά κατάλαβε πώς να το πάει το καράβι... Είμαι σίγουρος, είναι γάτα!

Θυμήθηκα τον Γιάννη από την ΑΣΟΕΕ Πληροφορικής, σκέτη ατομική βόμβα!

Θυμήθηκα τους 300 του Λεωνίδα στο Facebook, που τους έχω κάθε μέρα με υπογλώσσια!

Θυμήθηκα τον δικηγόρο μου Κ.Κ., που του τηλεφώνησαν προχθές κάποιοι Αλβανοί για "διευκρινίσεις"... Του έκανα δώρο καλού κακού ένα αλεξίσφαιρο!

Θυμήθηκα τα λόγια της Φώφης. «Ήταν σίγουρα 30;». «Ναι», μου απάντησε! 

Ο Χριστός και η Παναγία!

_____

«Μπαμπά;» φώναξε η Αναστασία. 

Είχε τελειώσει την προπόνηση. Ούτε κατάλαβα πώς πέρασε η ώρα με όλα αυτά…

Ξεκινήσαμε για το σπίτι.

«Αναστασία», της είπα. «Κάποιοι μπορεί να προσπαθήσουν να μας χωρίσουν».

Τρόμαξε! «Ποιοι και γιατί;» με ρώτησε.

«Εσύ με αγαπάς;», «Θες να είμαστε μαζί;», «Είμαστε στο Summerhill, εσύ αποφασίζεις» της είπα.

«Σε αγαπάω πολύ και θέλω να είμαστε μαζί», μου απάντησε.

«Έγινε Αναστασία μου, θα το ρυθμίσω» της απάντησα και με εύσχημο τρόπο άλλαξα τη συζήτηση.

Ήρθε πάλι μήνυμα στο κινητό. 

«Μετάδοση Live. Ηράκλειο». 

Πάτησα Play οδηγώντας...

Πετάχτηκε η Αναστασία. 

«Ποιος είναι αυτός που μιλάει μπαμπά;» ρώτησε.

 «Ο κύριος Νίκος» της είπα, είναι πολιτικός από την Κρήτη, από το νησί μας. 

«Θα γίνει πρωθυπουργός;» με ρώτησε! 

«Πιθανόν» της απάντησα. «Είναι άφθαρτος».  

«Εγώ μπαμπά όταν γίνω πρωθυπουργός, θα μετατρέψω τα λεφτά σε ζαχαρωτά», μου είπε γελώντας και μου εξήγησε κάποια πράγματα για τους φτωχούς ανθρώπους...

Χαμογέλασα. Είμαι πλέον βέβαιος ότι το IQ της είναι ψηλότερο από το δικό μου και χαίρομαι πολύ.

________

Την άφησα στη μάνα της. Γύρισα σπίτι.

Χτύπησε sms! «Έλεος» είπα, από το πρωί έχει λυσσάξει ο εορτάζων! 

«Κεντρική συγκέντρωση αύριο στην Αθήνα», έγραφε τελικά.

Δεν πάω σε τέτοια. Έχω να πάω αιώνες, από τη δεκαετία του ’80.

Ο Ρούμπι πείναγε, έπεσε με τα μούτρα στο φαγητό.

Μίλησα με έναν φίλο. Βαθύ γαλάζιο. Του ευχήθηκα περαστικά. Πολύ ρομαντικός για την εποχή μας… Έντιμος! Διάβασα και το email του…

Τελικά μόνο οι Συριζαίοι φίλοι μου με έχουν ξεχάσει τελευταία... 

Πού θα πάει, νωρίς είναι ακόμα... Θα καταλάβουν και αυτοί.

Θυμήθηκα αυτό που είχα βρει πεταμένο σε κάτι λάσπες, εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη παλιά, όταν πήγαινα για κάτι βιβλία παιδαγωγικής στον Gutenberg.

Άναψα τσιγάρο. Έβαλα ένα ποτήρι κρασί…

«Να του το δώσω σήμερα;» σκέφτηκα μέσα μου… Είναι τρέλα!

Με παρακολουθεί η Ασφάλεια, η ΕΥΠ και τώρα τελευταία και η CIA ελέω Γ.

«Δεν θα πάρουν χαμπάρι», είπα μέσα μου. 

Θα πάω με το κινητό της μάνας μου και με ταξί.

Κλείδωσε! Θα πέσει τρελό γέλιο σήμερα.

Γέμισα τις ταΐστρες των «πουλιών» με τροφή. 

Ποτέ δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει! Παίζονται πολλά βρώμικα παιχνίδια. 

Τη γλίτωσα από τους assassins του Σταυρού, μην τη βρούμε από αλλού τελικά!

Έβαλα μουσική. Ροκ. Metallica!

Τίποτα, τίποτα πια δεν τον σταματά…

Ραντεβού το βράδυ για παράδοση/παραλαβή αντικειμένου!

Είχε δεν είχε τελικά, θα με σηκώσει πριν την ώρα μου από τον καναπέ μου, το «κάθαρμα»!

Good Luck!